Voorbij fysiek contact #lockdown
Ik kan niet slapen. Een duidelijke persoonlijke reden is er niet, dus gooi ik het op het collectief. De onrust in de wereld, de energie die in de lucht hangt en de kracht van volle maan. Het gebeurt vaker dat ik zonder aanwijsbare reden de nachtrust oversla. En meestal begrijp ik achteraf waarom dat is.
Deze keer scroll ik even door m'n tijdlijn op sociale media tijdens m'n wakkere nacht. 'Huh, wat gebeurt er? Wat is dit? Komen mantelzorgers in opstand? Of worden ze daartoe opgeroepen?'
Er ontsnapt een diepe zucht en prompt daarna voel ik verdriet. 'Ach lieve mensen, jullie moesten eens weten' schiet er door m'n hoofd. Ineens begrijp ik waarom ik wakker ben. Ik heb de stilte van de nacht nodig om me aan te sporen een verhaal te delen dat ik al heel lang bij me draag. 'Ja ik weet het', hoor ik mezelf fluisteren. 'Ik kan het niet langer voor me uitschuiven, ik ga het vertellen, dit is het moment.'